 Wysłany: Śro 19:13, 24 Sty 2007 Temat postu: |
|||
pięękny :*:* ale widziałam już to zdjęcie (Ty mi je pokazywałaś  )  |
|||
| Wysłany: Śro 18:08, 24 Sty 2007 Temat postu: |
|
| Też tak mi sie wydawało... może jak zdobęde tą encyklopedie psów rasowych to się dowiem tak na serio... | |
| Wysłany: Śro 15:35, 24 Sty 2007 Temat postu: |
|
Nie możesz się kierować tym co pisało w jednej gazecie, zdania są różne. Dla mnie berneńczyk będzie rasą dużą, a np. landseer czy bernardyn ogromną  |
|
| Wysłany: Śro 14:04, 24 Sty 2007 Temat postu: |
|
| tak, ale w PP pisało że berneńczyk jest rasą ogromną a w dowodzie osobistym "pies wiecej niż średni)... ogólniej mówiąc jesli by byly rasy duze i małe no to wiadomo ze duży... wyjątkowo duży... | |
| Wysłany: Śro 13:40, 24 Sty 2007 Temat postu: |
|||||
Kłóciłabym się  Bardzo ogólnikowo jest przyjęte, że są rasy małe i duże, ludziom poprostu łatwiej jest mówić, że są duże Ale różnie piszą. Ja np. mam w jednej książce napisane, że berneńczyk jest trochę więcej niż średni
Ogólnie to myślę, że nie ma stereotypu co do wielkości berna. A jeśli jakiś jest to częściej słyszę, że są ,,duże" niż że ,,ogromne"
Ten berneńczyk to Dżiani z Góralskiej 
No ale wróćmy do landseerów ;] 
Fotka z tegorocznego Zabrza. Landseery miały ring obok bernusiowego więc miałam komforty :] |
|||||
| Wysłany: Śro 13:23, 24 Sty 2007 Temat postu: |
|
| ale i tak bernul jest zaliczany do ras ogromnych, nie (według powszechnego mniemania) do dużych |
|
| Wysłany: Śro 12:56, 24 Sty 2007 Temat postu: |
|
Śliczne misie  Bernuś to przy nim maluch Uwielbiam długowłose psiaki |
|
| Wysłany: Czw 10:54, 14 Gru 2006 Temat postu: |
|
| Hehe po bernusiach moja ukochana rasa. Zrobie o nich prezentację Powtarzam, ze kocham WSZYSTKIE DUZE MISIE z II gr. FCI |
|
| Wysłany: Śro 20:39, 13 Gru 2006 Temat postu: |
|
| brawo seterka
ja siem już w nich zakochałam 
takie śliczne i słodkie olbrzymy  |
|
| Wysłany: Śro 20:30, 13 Gru 2006 Temat postu: |
|
| O dżyzyz one sa piękne, chyba się w nich zakochuje |
|
| Wysłany: Śro 20:01, 13 Gru 2006 Temat postu: |
|
to ja mam jeszcze kilka fotecek
|
|
| Wysłany: Wto 19:47, 12 Gru 2006 Temat postu: |
|
| Nie, ja jednak wole landy Ale bernusie ponad wszystko! |
|
| Wysłany: Wto 19:36, 12 Gru 2006 Temat postu: |
|
no różnica ogromna 
ja też wole niuffy czarne, ale landseery i tak są kochane ;* |
|
| Wysłany: Wto 19:26, 12 Gru 2006 Temat postu: |
|
| O rany jaka straszna różnica między landsereem, a bernusiem Ja i tak wolę niuffki od landserów =] |
|
| Wysłany: Wto 19:07, 12 Gru 2006 Temat postu: landseery :] |
|
| no to jeszcze landseery
KRAJ POCHODZENIA: Niemcy/Szwajcaria. DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 24. 08. 1960. PRZEZNACZENIE: Pies stróżujący i towarzyszący. KLASYFIKACJA FCI: Grupa II - Sznaucery, pinczery, molosy, szwajcarskie psy pasterskie i rasy pokrewne. Sekcja 2. 2 Molosy, typ górski. Nie podlegają próbom pracy. WRAŻENIE OGÓLNE: Landseer powinien sprawiać wrażenie dużego, silnego, harmonijnie zbudowanego psa. Bardziej wysokonożny niż czarny nowofundland. Dotyczy to szczególnie samców. GŁOWA: Skóra na głowie bez fałd, głowa pokryta delikatnym i krótkim włosem, wymodelowana, szlachetna w wyrazie. MÓZGOCZASZKA: Czaszka: Szeroka i masywna. Potylica dobrze rozwinięta. Stop: Wyraźny, ale nie tak ostro zaznaczony jak u bernardyna. TRZEWIOCZASZKA: Nos: Czarno pigmentowany. Kufa: Mierzona od nasady długość odpowiada jej głębokości. Fafle: Suche, czarno pigmentowane; możliwie przylegające bez tendencji do ślinienia, górne fafle powinny lekko przykrywać dolne. Policzki: Umiarkowanie rozwinięte przechodzą łagodnym łukiem w kufę. Szczęki/Zgryz/Zęby: Zgryz nożycowy. Oczy: Średniej wielkości, umiarkowanie głęboko osadzone, brązowe do ciemnobrązowych, jasnobrązowe tolerowane; o przyjaznym wyrazie; w kształcie migdała; niewidoczna trzecia powieka. Oczy wybitnie jasne (koloru siarki lub szarożółte) są wadliwe, również oczy rozstawione wąsko. Uszy: Średniej wielkości, powinny sięgać do wewnętrznego kącika oka, trójkątne koniuszki lekko zaokrąglone. Uszy osadzone wysoko, ale niezbyt daleko w tyle, przylegające gładko i ściśle do głowy; pokryte krótkim delikatnym włosem, dłuższe frędzle tylko na tylnej części nasady ucha. SZYJA: Szyja, w przekroju nie całkiem okrągła, raczej lekko owalna od umięśnionej i o szerokim karku partii barkowo- piersiowej stopniowo zwęża się w kierunku głowy. Przy harmonijnej budowie długość jej od potylicy do kłębu powinna wynosić około do 4/5 długości głowy mierzonej od czubka nosa. Niepożądany wyraźny łałok i fałdy na szyi. TUŁÓW: Długość tułowia od kłębu do nasady ogona odpowiada mniej więcej podwójnej długości głowy. Od łopatek do zadu szeroki i mocny. Grzbiet: Sprężysty, prosty. Lędźwie: Muskularne. Zad: Szeroki, zaokrąglony dzięki dobremu umięśnieniu. Klatka piersiowa: Między bardzo muskularnymi łopatkami głęboka i szeroka pierś, o odpowiednio silnym wysklepieniu żeber. Brzuch: Słabo podciągnięty. Między brzuchem a lędźwiami powinno być wyraźnie widoczne płaskie wgłębienie okolic słabizny. Słaby grzbiet, grzbiet łękowaty, słabe lędźwie, za krótkie ostatnie żebra jak również bardzo podciągnięty brzuch są wadą. OGON: Mocny, sięgający najwyżej trochę poniżej stawu skokowego, pokryty bardzo gęstym obfitym włosem który nie tworzy jednak pióra. W pozycji spoczynkowej ogon stojącego psa powinien zwisać swobodnie, ewentualnie z lekko zagiętym końcem do góry. W stanie podniecenia i w ruchu ogon noszony jest prosto i lekko wygięty przy końcu do góry. Ogon załamany lub zawinięty powyżej linii grzbietu jest wadą. KOŃCZYNY: KOŃCZYNY PRZEDNIE: Mocne mięśnie pokrywają łopatkę i ramię o silnym kośćcu, do którego pod odpowiednim kątem dołączone są potężne kości z przodu oglądanej całkowicie prostej i dobrze umięśnionej kończyny, pokrytej do stawu nadgarstka umiarkowanie długim włosem. Łokcie: Przylegające do dolnej krawędzi najniższej części klatki piersiowej, ustawione dość wysoko i skierowane do tyłu. KOŃCZYNY TYLNE: Powinny być silne, swobodne w ruchu, o silnym kośćcu. Winny być silnie umięśnione. Umiarkowanie owłosione. Uda: Szczególnie szerokie. Wilcze pazury: Są wadą i należy je usunąć zaraz po urodzeniu. Wadą jest też krowia postawa i niedostateczne kątowanie. ŁAPY: Duże i dobrze ukształtowane, tak zwane kocie. Niepożądane są łapy mało zwarte lub skierowane na zewnątrz. Palce powinny być połączone mocną błoną pławną. CHODY: Ruch psa o muskularnych kończynach powinien być lekko posuwisty i energiczny. SZATA WŁOS: Z wyjątkiem głowy włos długi i gesty. W dotyku delikatny. Miedzy włosem okrywowym przebija podszerstek, ale nie tak gesty jak u czarnych nowofundlandów. Dopuszczalny lekko falisty włos okrywowy na grzbiecie i udach. Szata zaczesana pod włos powinna wracać do naturalnego położenia. MAŚĆ: Wyraźna biel o rozrzuconych czarnych łatach na tułowiu i zadzie. Szyja, przedpiersie, brzuch, nogi i ogon powinny być białe. Głowa czarna. Wysoce pożądane w hodowli są białe symetryczne znaczenia na kufie z zachodzącą na czoło niezbyt szeroką strzałką. Występujące czarne cętki na białym tle nie są jeszcze wadą, ale należy unikać ich w hodowli. WYMIARY: Wysokość w kłębie landseera może się wahać: U psów przeciętnie między 72 a 80 cm U suk przeciętnie między 67 a 72 cm. Tolerowane są niewielkie odchylenia od podanych parametrów. WADY: Każde odstępstwo od wzorca należy traktować jako wadę. Jej ocena powinna być proporcjonalna do stopnia tego odstępstwa. UWAGA: Psy muszą mieć dwa, normalnie rozwinięte jądra, w pełni usytuowane w mosznie. 
no i jak? landseery to jedna z moich ukochanych ras |
|